Η Αττική στο χείλος της λειψυδρίας – Τα νερά φτάνουν μόνο για δύο χρόνια προειδοποιεί η ΕΥΔΑΠ

Οι ταμιευτήρες της πρωτεύουσας αδειάζουν επικίνδυνα, το Λεκανοπέδιο πλησιάζει το «σημείο μηδέν» και οι ειδικοί προειδοποιούν για τη σοβαρότερη κρίση νερού των τελευταίων δεκαετιών.

Η Αττική στο χείλος της λειψυδρίας – Τα νερά φτάνουν μόνο για δύο χρόνια προειδοποιεί η ΕΥΔΑΠ

Η Αττική βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή περιβαλλοντική κρίση: τα αποθέματα νερού στους βασικούς ταμιευτήρες έχουν μειωθεί δραματικά και η πρωτεύουσα κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς επαρκή ύδρευση μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, στις 27 Οκτωβρίου 2025 τα φράγματα του Μόρνου, της Υλίκης, του Μαραθώνα και του Εύηνου περιείχαν λιγότερα από 380 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, δηλαδή μόλις το 25% της συνολικής χωρητικότητάς τους.

Με απλά λόγια, τα τρία τέταρτα των αποθεμάτων έχουν ήδη χαθεί. Εάν δεν αλλάξει σύντομα η εικόνα, τα διαθέσιμα αποθέματα στο Λεκανοπέδιο θα εξαντληθούν πλήρως μέσα στην επόμενη διετία, ακόμη κι αν δεν υπάρξει περαιτέρω αύξηση της κατανάλωσης. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται ήδη από ειδικούς ως «σημείο μηδέν».

Η ΕΥΔΑΠ, η Περιφέρεια Αττικής και η κυβέρνηση έχουν τεθεί σε κατάσταση έκτακτου συναγερμού. Ο Πρωθυπουργός αναμένεται να ανακοινώσει μέσα στις επόμενες ημέρες δέσμη μέτρων για τη διαχείριση της κρίσης, καθώς τα στοιχεία δείχνουν πως η εξάντληση των αποθεμάτων επιταχύνεται επικίνδυνα: 37% μείωση μέσα σε έναν χρόνο, 5,7% μόνο τον Οκτώβριο και συνολική απώλεια 40% από την 1η Ιανουαρίου 2025.

Η Ελλάδα πλέον κατατάσσεται στη 19η θέση παγκοσμίως ως χώρα με αυξημένο κίνδυνο λειψυδρίας, σύμφωνα με διεθνείς δείκτες. Πρόκειται για ένα ανησυχητικό σήμα ότι η χώρα μας βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή των συνεπειών της κλιματικής κρίσης.

ων και η σπανιότητα της χιονόπτωσης — κύριας πηγής τροφοδότησης των ταμιευτήρων — έχουν επιδεινώσει την κατάσταση. Οι όποιες βροχές πέφτουν πια με τη μορφή σύντομων καταιγίδων, χωρίς να προλαβαίνει να απορροφηθεί το νερό από το έδαφος. Παράλληλα, το μπάζωμα των ρεμάτων, η άναρχη δόμηση και το γηρασμένο δίκτυο ύδρευσης που χάνει έως και 30% του νερού, όπως καταγράφει ο ΟΟΣΑ, οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο σπατάλης.

Η αστικοποίηση της Αττικής έχει αποψιλώσει τους φυσικούς υδάτινους πόρους. Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αναφέρει πως τα ανοιχτά ρέματα έχουν μειωθεί κατά 66,4% από το 1945, ενώ η ΙΓΜΕ υπολογίζει ότι σήμερα το 80% του βρόχινου νερού χάνεται στη θάλασσα, όταν πριν λίγες δεκαετίες το ίδιο ποσοστό απορροφούνταν από το έδαφος. Από τους 700 χείμαρρους που υπήρχαν τον 19ο αιώνα, σήμερα έχουν απομείνει λιγότεροι από 50, ενώ ποτάμια όπως ο Ιλισός κυλούν πλέον υπόγεια, κάτω από δρόμους και τσιμέντο.

Η πίεση από τον τουρισμό είναι επίσης τεράστια. Η έκθεση της Deloitte καταγράφει αύξηση 150% στις απολήψεις νερού για ύδρευση από το 2000, με την Αθήνα να παραμένει κορυφαίος προορισμός όλο τον χρόνο. Ταυτόχρονα, η αναποτελεσματική άρδευση με παλαιές μεθόδους, όπως ο καταιονισμός, σπαταλά χιλιάδες κυβικά νερού που θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν με σύγχρονα συστήματα στάγδην ποτίσματος.

Η κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Στην Τουρκία, οι δεξαμενές έχουν σχεδόν αδειάσει: τα αποθέματα στη Σμύρνη είναι μηδενικά, στην Κωνσταντινούπολη δεν ξεπερνούν το 25% και στην Άγκυρα μόλις το 16%. Οι τουρκικές αρχές καταφεύγουν πλέον στη μέθοδο του ιονισμού των σύννεφων, προκαλώντας τεχνητές βροχοπτώσεις. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Μετεωρολογίας Ορχάν Σεν στη Milliyet, «αν η διαδικασία γίνει σωστά, η βροχή ξεκινά σε 20 λεπτά και διαρκεί περίπου μία ώρα». Η πρακτική αυτή είχε δοκιμαστεί και στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90, ωστόσο παρέχει μόνο προσωρινά αποτελέσματα.

Η καθηγήτρια υδρολογίας Ελισσάβετ Φελώνη από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής υπογραμμίζει πως η συλλογή βρόχινου νερού μπορεί να λειτουργήσει ως κρίσιμη εναλλακτική. «Η αξιοποίηση απαιτεί φράγματα, υποδομές και μακροχρόνιο σχεδιασμό. Παράλληλα, κάθε πολίτης μπορεί να χρησιμοποιεί το βρόχινο νερό για πότισμα ή καθαρισμό, μειώνοντας την κατανάλωση από το δίκτυο», αναφέρει. Παρότι η εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων προσφέρει περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη, το υψηλό κόστος αποτρέπει τη μαζική εφαρμογή χωρίς κρατική ενίσχυση.

Η πρωτεύουσα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν δεν υπάρξει άμεσα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων, η Αττική κινδυνεύει να βιώσει τη σοβαρότερη κρίση νερού των τελευταίων δεκαετιών. Οι ειδικοί προειδοποιούν πως τα αποθέματα αρκούν μόλις για δύο χρόνια – και κάθε μέρα που περνά, το «σημείο μηδέν» πλησιάζει.