Ιωάννα Μαλέσκου: Ήταν δασκάλα στα Βορίζια – «Αν δεν μιλάς την ντοπιολαλιά σε βάζουν …»

Μια εξομολόγηση από καρδιάς έκανε η Ιωάννα Μαλέσκου, μιλώντας στην εκπομπή «Κοινωνία Άνω Κάτω». Η παρουσιάστρια αναφέρθηκε στην περίοδο που υπηρέτησε ως δασκάλα στα Βορίζια, το χωριό της Κρήτης που βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες στο επίκεντρο των ειδήσεων μετά το σοκαριστικό φονικό ανάμεσα σε δύο οικογένειες που άφησε πίσω του δύο νεκρούς.

Η Ιωάννα Μαλέσκου θυμήθηκε τα πρώτα της βήματα στο νησί: «Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την Κρήτη. Δεν είχα ιδέα, όμως αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν όταν μόλις ανακοινώθηκε που τοποθετείται ο κάθε καθηγητής, μου χτύπαγαν την πλάτη και μου έλεγαν “υπομονή, κουράγιο, καλή δύναμη”. Αυτό μου έλαχε ήταν το μοναδικό πενταθέσιο σχολείο. Είναι ένα χωριό με πολύ νέο κόσμο και παιδιά, ζωντάνια, καταλαβαίνεις ότι είναι από γενιά σε γενιά περήφανοι για το χωριό τους, είναι πολύ ευγενές σαν συναίσθημα, όμως είναι μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη».

Όπως ανέφερε η παρουσιάστρια, εκεί έζησε το δικό της «βάπτισμα του πυρός»: «Το 2010-11 ήμουν, εκεί έγινε το βάπτισμα του πυρός. Πρωτόγονες και πρωτόγνωρες συνθήκες, κάπως έτσι ήταν η δική μου αίσθηση. Για να τα πούμε χωρίς υπερβολές όμως αντίκρισα μία διαφορετική εικόνα του χωριού από αυτή που είχα στο μυαλό μου μπαίνοντας σε μια σχολική αίθουσα».

Στη συνέχεια εξήγησε πως χρειάστηκε χρόνο για να κατανοήσει την τοπική νοοτροπία και τους «άγραφους» κανόνες της κοινωνίας: «Όταν είσαι ξένος δεν μπορείς να αντιληφθείς τον τρόπο ζωής, την κουλτούρα, τον αξιακό κώδικα, τους άγραφους κανόνες, πράγματα που καταλαβείς όσο ψήνεσαι και στα καθιστούν ξεκάθαρα για να συμπορευτείς. Πήγαμε με τη διάθεση να αλλάξουμε πράγματα. Το πρώτο πράγμα που εντόπισα ήταν μια δυσπιστία. Αν δεν μιλάς την ντοπιολαλιά σε βάζουν σε μία απόσταση, μέχρι να κερδίσεις το σεβασμό τους. Φλερτάρεις στα όρια να μπεις απέναντι».

Στη συνέχεια η Ιωάννα Μαλέσκου περιέγραψε το πώς οι κοινωνικές εντάσεις επηρέαζαν και το σχολείο: «Έπρεπε να αφουγκραστώ τι σημαίνει να έχεις αυτό το ρόλο. Σε κάθε σχολείο τα παιδιά διαλέγουν με ποιους θα καθίσουν, όμως είναι διαφορετικό να καταλαβαίνεις με το “καλημέρα” καταλάβαινες ότι κάποιοι δεν μιλάνε με άλλους. Αυτά τα γνώρισα και τα συνάντησα. Η παραβατική συμπεριφορά σε όλες τις ηλικίες είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Μου είπαν και μου το ξεκαθάρισαν “είμαστε τσακωσμένοι”. Από εκεί και πέρα, ως εκπαιδευτικός, προσπαθείς να καλλιεργήσεις ένα κλίμα συμπόνοιας και ειρηνικής διάθεσης».

Κλείνοντας, σχολίασε το ισχυρό αίσθημα τιμής που διακατέχει τους νέους του χωριού: «Τα αγόρια κυρίως, σαν να ποτίζονται με ένα αίσθημα ευθύνης για την τιμή της οικογένειάς τους από την ώρα της γέννησής τους, να φέρονται παιδιά δημοτικού σαν ενήλικες, σαν καπετάνιοι. Πράγμα όμορφο και ευγενές, αν σκεφτείς ότι πρέπει να τιμάμε τις οικογένειές μας, αλλά μπορεί εύκολα να περάσει στην άλλη όχθη και να φτάσεις στο άκρο.

Όσον αφορά το ενδεχόμενο κάτι να αλλάξει στο μέλλον, η Ιωάννα Μαλέσκου δήλωσε: «Πιστεύω στη θετική πλευρά των πραγμάτων και στη δύναμη που μπορεί να έχει η παιδεία. Το παράπονό μου είναι ότι αυτό που χτιζόταν στις εκπαιδευτικές αίθουσες, η σχέση των εκπαιδευτικών με τα παιδιά, μπορούσε εύκολα να γκρεμιστεί στο σπίτι. Όταν σου εφοδιάζω την ψυχή με γλύκα και επιστρέφεις σε ένα πλαίσιο, αυτό δημιουργούσε μία πάλη προσπάθειας συνεχούς και ήταν δύσκολο να οχυρωθεί»