Απομονωμένη πέθανε στον Διόνυσο όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια η πασίγνωστη ηθοποιός

Αφιέρωμα στην Καίτη Λαμπροπούλου, 14 χρόνια από τον θάνατό της
Η ηθοποιός Καίτη Λαμπροπούλου, ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο του θεάτρου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 ενώ η Κυψέλη ήταν η γειτονιά που μεγάλωσε. Μαθήτρια γυμνασίου ακόμη έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στο Θέατρο Τέχνης το 1942 με δάσκαλό της τον Κάρολο Κουν.

Σύντροφος της ζωής της υπήρξε ο συγγραφέας Γιώργος Ρούσσος. Συνεργάστηκε, επίσης, με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη αλλά και με σπουδαίους θιάσους όπως του Βασίλη Λογοθετίδη, της Λαμπέτη και του Χορν, της Κατερίνας Ανδρεάδη και συνέδεσε την καριέρα της με την αχώριστη φίλη της την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Την κινηματογραφική της πρεμιέρα έκανε το 1951 και έκτοτε συμμετείχε σε περισσότερες από 80 ταινίες, στις οποίες τη θυμόμαστε πάντα γλυκιά και χαριτωμένη. Αξιοσημείωτη παρουσία είχε και στην τηλεόραση ξεχωρίζοντας τη σειρά της ΕΡΤ «Οικογένεια Βλαμμένου» (1986), σε κείμενα του Δημήτρη Ψαθά, όπου πρωταγωνιστούσε η ίδια μαζί με τον Κώστα Ρηγόπουλο. Το 2004 της απονεμήθηκε το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική της θεατρική προσφορά. Η Καίτη Λαμπροπούλου έφυγε από τη ζωή την 31η Ιανουαρίου του 2011.

Tαλαντούχα, καλλιεργημένη, ευγενική και πάντα με αξιοπρέπεια, η Καίτη Λαμπροπούλου επέλεγε με πολλή προσοχή τους ρόλους της, παραμένοντας μια πραγματική κυρία τόσο στη ζωή όσο και στην καριέρα της.

Η καριέρα στα… κρυφά, ο αυστηρός πατέρας και οι άγνωστες πτυχές της ζωής της
Το 1942, και ενώ πήγαινε ακόμα σχολείο, αποφάσισε να ξεκινήσει μαθήματα υποκριτικής στο θέατρο Τέχνης, κρυφά από την οικογένειά της. Ήταν μόλις 16 χρόνων όταν συμμετείχε στην πρώτη παράστασή της μαζί με τον Κάρολο Κουν, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν, την περίοδο 1942-1943. Οι κριτικές που έλαβε η νεαρή ηθοποιός ήταν διθυραμβικές, όπου τα ΜΜΕ εκείνης της εποχής υποστήριζαν με ζήλο ότι είχε γεννηθεί η νέα… Κυβέλη!

Ο Κάρολος Κουν, επίσης, ήταν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία να πει στην οικογένεια της Λαμπροπούλου ότι η κόρη τους ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο. Στην αρχή, οι γονείς της δεν πήραν με καθόλου καλό μάτι αυτά τα νέα: Ο πατέρας της ήταν πολύ θυμωμένος και η μητέρα έκλαιγε συνεχώς. Παρόλα αυτά, μετέπειτα αναγνώρισαν την κλίση της κόρης τους και στήριξαν την επιλογή της. Μάλιστα, όταν τη θαύμασαν πάνω στη σκηνή, κάθε ανησυχία τους εξαφανίστηκε.

Το βιογραφικό της Καίτης Λαμπροπούλου

Η Καίτη (Αικατερίνη) Λαμπροπούλου γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1926 στη Θράκη. Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της, ενώ έπειτα από μερικά χρόνια η οικογένεια επέστρεψε στην Αθήνα.
Είχε δύο αδέλφια, τον Ηρακλή και την Τοτό, ενώ η μητέρα της ήταν συνδετικός κρίκος της οικογένειάς της.
Ήταν ένα ζουμερό κορίτσι και παρέμεινε μια ευτραφής κυρία. Την εποχή εκείνη της είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «ζαχαρομπακλαβάς».
Ξεχωρίζουν οι ρόλοι της στις ταινίες «Ο Ζηλιαρόγατος» (1956), «Μανταλένα» (Finos Film, 1960), «Η Αλίκη στο Ναυτικό» (Finos Film, 1961), «Η Σωφερίνα» (1964), «Ο Ρωμιός έχει Φιλότιμο» (1968), «Τι Έκανες στον Πόλεμο Θανάση» (1971) και «Η Μαρία της Σιωπής» (Finos Film, 1973).
Πήρε μέρος σε πολλές παραστάσεις, όπως «Φοιτηταί» του Ξενόπουλου, «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Ροστάν, «Το Φιντανάκι» του Παντελή Χορν, «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου κ.ά.
Η Καίτη Λαμπροπούλου συνέχιζε να παίζει ενεργά στο θέατρο, συνεργαζόμενη με τους καλύτερους θιάσους έως το 1999, με τελευταία της εμφάνιση στο έργο «Η Πριγκίπισσα του Λαού» στο θέατρο Άννα-Μαρία Καλουτά, με τον θίασο Γιούλης Ηλιοπούλου.
Ο κινηματογράφος μπήκε εντελώς τυχαία στη ζωή της, αφού η μεγάλη της αγάπη ήταν το θέατρο.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε από το 1972 έως το 2000 με το «Άρωμα Γυναίκας», συμμετέχοντας σε περίπου είκοσι τηλεοπτικές σειρές.
Το 2004 βραβεύτηκε με το βραβείο «Κυβέλη» για την πολύτιμη προσφορά της στο θέατρο.

Επιστήθια φίλη με την Αλίκη Βουγιουκλάκη

Η Καίτη Λαμπροπούλου, παρά το τεράστιο υποκριτικό της ταλέντο και την αναγνωρισιμότητά της, παρέμενε πάντα ένας γλυκύτατος, γεναιόδωρος άνθρωπος χαμηλών τόνων, που σχολίασε με καλά λόγια τους γύρω, ενώ ποτέ δεν μπήκε στη διαδικασία να αναλωθεί με τις κακίες και τα κουτσομπολιά του θεάματος.

Όπως είχε δηλώσει η Ροζίτα Σώκου, μιλώντας στον Αντώνη Πρέκα, στο βιβλίο-αφιέρωμα «Σαν παλιό σινεμά»: «Ήταν πάντα πολύ περιποιημένη, πολύ ωραία ντυμένη. Καθωσπρέπει. Όπου κι αν πάτησε το πόδι της, στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση, τη λάτρεψαν».

Η Καίτη Λαμπροπούλου είχε την ικανότητα να μεταμορφώνεται από την καλή και χαριτωμένη γυναίκα που ερμήνευσε στην «Αλίκη στο Ναυτικό», σε έναν εντελώς… στριμμένο χαρακτήρα, όπως υποδύθηκε στην ταινία «Σωφερίνα», δίνοντας ιδιαίτερες πινελιές σε κάθε χαρακτήρα που έπαιζε. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, το μεγαλύτερο μέρος της σπουδαίας καριέρας της, το πέρασε δίπλα στην καλύτερή της φίλη και συνεργάτιδα για πάρα πολλά χρόνια, Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Όσο για την Αλίκη, δεν έβγαινε ποτέ να παίξει δίχως πρώτα να συμβουλευτεί και να μιλήσει με την… Καιτούλα της, όπως την αποκαλούσεπάντα χαϊδευτικά.

Η Καίτη Λαμπροπούλου στο μνημόσυνο της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1999
Ο θάνατος του συζύγου της που της στοίχισε
Η Καίτη Αντωνοπούλου γνώρισε τον θεατρικό συγγραφέα, δημοσιογράφο, σεναριογράφο και μετέπειτα σύζυγό της για 30 ολόκληρο χρόνια, Γιώργο Ρούσσο. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν από την πρώτη στιγμή!

Παντρεύτηκαν αρκετά σύντομα και πέρασαν όλη τους τη ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εκείνος έγραφε και εκείνη πρωταγωνιστούσε στα «Τρίτη και 13» (1954), «Ευτυχώς τρελάθηκα» (1956), «Βασίλισσα Αμαλία» (1958), «Μαντώ Μαυρογένους» (1959), «Θεοδώρα η Μεγάλη» (1968) κ.ά.

Στο πλευρό του λατρεμένου της συζύγου, Γιώργου Ρούσσου, πέρασε 30 πολύ ευτυχισμένα χρόνια. Όπως είχε δηλώσει η Καίτη Αντωνοπούλου σε συνέντευξή της: «Η ζωή μαζί του είχε ενδιαφέρον, ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα να βαριέμαι, είτε στα καλά του είτε στα άσχημά του», έλεγε. «Είμαι δεμένη με τη μνήμη του. Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια από τον θάνατό του κι εγώ είμαι ακόμη μαζί με τον Γεώργιο Ρούσσο. Κουβεντιάζουμε μαζί…».

Η αγαπημένη ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 χρόνων από ανακοπή καρδιάς. Η κηδεία της έγινε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 2011